น้ำใจของหญิงชรา

น้ำใจของหญิงชรา



          ณ กลางคืนในตอนที่ฝนตก อากาศเย็นยะเยือก ขณะที่ตูข้ากะลังยืนรอรถเมล์อยู่คนเดียว
รถเมล์คันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงป้ายที่ตูข้ายืนอยู่หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆตะเกียกตะกายลงมาจากรถ
แล้วเดินตรงมาที่ตูข้ายืนอยู่อย่างเชื่อง ช้า แล้วถามตูข้าว่า

พ่อหนุ่ม  รถเมล์คันต่อไปจะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ
ตูข้าจึงถามกลับไปที่หญิงชราว่า

แล้วยายจะไปรถเมล์สายไหนล่ะ
พอยายตอบ ตูข้าก็ร้องอุทานดังสนั่น

ชะอ้าววว    ก็ยายเพิงจะลงจากรถเมล์คันตะกี้นี้เองนินา

เอ้อ อ่า อื่อ   หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอ๊ายอาย
คือว่า รถเมลตะกี้นี้มีชายหนุ่มพิการคนนึงขึ้นมา
แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย  ยายรู้ว่า ถ้าคนแก่หงำเหงือกอย่างยายลุกให้เขานั่ง
เขาต้องอายแน่ๆ ยายเลยทำเป็นว่าจะลงซะที่นี่เลย
พอยายกดกริ่งให้รถ้มล์จอด เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายโดยไม่อึดอักใจ

ส่วนยายก็  เอ้อ อ่า อื่อ  รถเมล์มันมีตลอดไม่ใช่เหรอจ๊ะ  พ่อหนุ่ม

ตูข้าฟังจบก็ซึ้งในน้ำใจของหญิงชราแล้วยืนรอโบกรถเมล์ให้หญิงชราในทันที

The End