เราสร้างตึกที่สูงใหญ่ขึ้น แต่วัดกลับเตี้ยลง
เรามีทางด่วนที่กว้างมากขึ้น แต่มีทัศนคติที่แคบลง
เราใช้จ่ายมากขึ้น แต่เรามีเงินน้อยลง
เราซื้อมากขึ้น แต่เรามีความสุขกับของชิ้นนั้นน้อยลง
เรามีบ้านที่ใหญ่มากขึ้น แต่ครอบครัวเราเล็กลง
เราสะดวกสบายมากขึ้น แต่มีเวลาน้อยลง
เรามีการศึกษามากขึ้น แต่มีสามัญสำนึกน้อยลง
เรามีความรู้มากขึ้น แต่การตัดสินใจน้อยลง
เรามีผู้ชำนาญการมากขึ้น แต่ก็มีปัญหามากขึ้น
เรามียามากขึ้น แต่ความอยู่ดีน้อยลง
เราเพิ่มพูนสิ่งที่เราเป็นเจ้าของมากขึ้น แต่ลดค่าของมันลงไป
เราพูดมาก แทบจะไม่ให้ความรัก และเกลียดกันบ่อยเกินไป
เราเรียนรู้ว่าจะหาเลี้ยงชีวิตอย่างไร แต่เราไม่ได้เรียนรู้ว่าชีวิตเราคืออะไร
เราทำให้การมีชีวิตยาวนานขึ้น แต่เราไม่ได้ใช้ชีวิตที่แท้จริง
เราเดินทางไปกลับถึงพระจันทร์ แต่เรามีปัญหาแค่จะเดินข้ามถนนไปทำความรู้จักกับเพื่อนบ้าน
เราชนะปัจจัยภายนอก แต่ไม่ใช้สิ่งที่อยู่ภายใน
เราทำให้อากาศสะอาดขึ้น แต่เราทำให้วิญญาณเราสกปรก
เราสลายอะตอม แต่ไม่ใช่ความลำเอียง
เรามีเงินเดือนมากขึ้น แต่ศีลธรรมน้อยลง
เรามีปริมาณมากขึ้น แต่คุณภาพน้อยลง
ยังมีช่วงเวลาของชายสูงใหญ่ แต่ไม่มีลักษณะเฉพาะตัว
มีกำไรมากมาย แต่ไม่มีความสำพันธ์กับผู้คน
ยังมีช่วงเวลาที่โลกสงบสุข แต่ยังมีสงครามภายใน
มีกิจกรรมมากขึ้น แต่สนุกน้อยลง
มีอาหารหลากหลายชนิดมากขึ้น แต่ไม่มีคุณค่าทางอาหาร
ยังมีช่วงเวลาที่คนแต่งงานมากขึ้น แต่ก็มีการอย่าร้างมากขึ้น
มีบ้านที่สวยงาม แต่ก็มีบ้านที่แตกสาแหรกขาด
มันคือช่วงเวลาที่มีอะไรมากมายโชว์อยู่ตรงหน้าต่าง แต่ไม่มีอะไรเก็บอยู่ในห้องเก็บสต๊ิอกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น